គ្រាប់ឡុតឈិតត្រូវបានគេយកមកធ្វើជាបង្អែមដល់ពេញនិយមមួយនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហើយរាល់គ្រាប់ឡុតឈិតទាំងនោះភាគច្រើនត្រូវបានគេនាំចូលមកពីប្រទេសជិតខាងដូចជា ម៉ាឡេស៊ី ឥណ្ឌូនេស៊ី វៀតណាម និងថៃជាដើម។ហើយសម្រាប់ដំណាំមួយប្រភេទនេះផងដែរនៅប្រទេសកម្ពុជាហាក់ដូចជាមិនអ្នកដាំនោះទេ ព្រោះតែដំណាំមួយប្រភេទនេះវាពិបាកនៅក្នុងការដាំដុះក៏ដូចជាការប្រមូលផលជាងប្រភេទដំណាំផ្សេងៗក្នុងវិស័យកសិកម្ម។

ចំពោះដំណាំឡុតឈិតនេះពីមុនគឺពុំមានជាចំការសម្រាប់ដាំដុះដូចដំណាំផ្សេងៗទូទៅនោះទេ ព្រោះជាធម្មតាវាជាប្រភេទដំណាំដែលដុះដោយឯងៗតាមបែបធម្មជាតិ ដែលភាគច្រើនមានដុះនៅតែលើភ្នំប៉ុណ្ណោះ។ហើយដើម្បីអាចបានផ្លែវាយកមកធ្វើជាបង្អែមយើងត្រូវកម្លាំងជាច្រើនដើម្បីចូលទៅរកនៅលើភ្នំហើយដឹកចុះមកផ្ទះដើម្បីកាប់យកផ្លែ ហើយទម្រាំតែបានជាបង្អែកឡុតឈិតមួយចានៗគឺលំបាកមែនទែន។

ដោយសារតែមើលឃើញពីការលំបាក ក៏ដូចជាតម្រូវការទីផ្សារច្រើន ក្រោយមកដំណាំនេះក៏ត្រូវបានគេយកមកបណ្តុះហើយដាក់ដាំជាលក្ខណៈចំការៗវិញដើម្បីងាយស្រួលប្រមូលផលជាងមុន ក៏ដូចជាដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ឱ្យទាន់តម្រូវការទីផ្សារផងដែរ។សម្រាប់ឡុតឈិតនេះផងដែរ ការដាំដុះរបស់វាគឺមានផលលំបាកច្រើននឹងចំណាយពេលយូរទម្រាំតែអាចប្រមូលផលបាន ពោលគឺវាចាយពេលស្រដៀងគ្នាទៅនឹងផ្លែត្នោតដែរ ដោយត្រូវចំណាយរយៈ ៦ ទៅ ១២ឆ្នាំទើបវាហុចផលឱ្យប៉ុន្តែបើវាឱ្យផលគឺឱ្យរហូតបានដល់ទៅ១០០ឆ្នាំឯណោះ។

ដូច្នោះសម្រាប់បងប្អូនដែលចង់ធ្វើការដាំដុះនៅដំណាំនេះបានលុះត្រាទាល់តែមានទុនច្រើនបន្តិច ព្រោះវាចាយពេលយូរណាស់ទម្រាំឱ្យផល ហើយបច្ចេកទេសដាំដុះក៏មិនងាយស្រួលប៉ុន្មានដែរ ហេតុនេះមុននឹងបងប្អូនចង់ធ្វើការដាំដុះគួរតែធ្វើការសិក្សាឱ្យបានច្បាស់ជាមុនសិនដើម្បីចៀសវាងការខាតបង់នូវពេលវាលានិងថវិការ។

គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ដំណាំឡុតឈិតក្រៅពីយកផ្លែធ្វើជាបង្អែមហើយនោះ គេក៏អាចយកវាមកច្នៃផលិតចេញជាស្ករបានផងដែរ ពោលគឺដាំម្តងប្រមូលផលបានតកូនតចៅ លក់បានតម្លៃថ្លៃហើយ ថែមទៀតអាចកែច្នៃធ្វើផលិតផលបានច្រើនមុខថែមទៀតផង៕

អត្ថបទដោយ៖សម្បត្តិ សុខឡាង