មនុស្សជាច្រើនតែងមានគោលដៅជីវិត ចង់ជោគជ័យលើផ្នែកណាមួយក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែក៏មានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលបានបរាជ័យលើគោលបំណងទាំងនោះ សូម្បីតែការគិតអំពីគម្រោងតូចមួយ សម្រាប់ធ្វើដំណើរកម្សាន្តចុងសប្តាហ៍ក្តី។
យ៉ាងណាមិញទោះជាយើងមានគោលដៅគ្រប់ជ្រុងជ្រោយហើយក៏ដោយ តែបើមិនបោះបង់ផ្នត់គំនិត៣យ៉ាងនេះចោលទេ អ្នកគ្មានថ្ងៃសម្រេចបំណងតូចធំទាំងនោះប្រកបដោយក្តីសុខនិងភាពពេញលេញឡើយ។
១. ការជាប់ជំពាក់នឹងលទ្ធផលខាងក្រៅខ្លួន៖ អ្វីៗក្នុងលោកនេះកម្រដើរទៅមុខរលូនតាមគម្រោងការណាស់ ដូច្នេះចូររៀនបោះបង់ចោលការរំពឹងទុកខ្លាំង មុនពេលចាប់ផ្តើមកិច្ចការអ្វីមួយ ដើម្បីដោះលែងខ្លួនឯងពីការខកចិត្ត និងគំនិតដែលចង់បោះបង់គោលដៅ។
ហេតុនេះនៅពេលចង់ធ្វើអ្វីមួយបើអ្នកយល់ថាវាត្រឹមត្រូវ ចូរចាប់ផ្តើមធ្វើភ្លាម កុំចងផ្អោបខ្លួនឯងនឹងលទ្ធផលខាងក្រៅពេក ព្រោះថានៅពេលដែលយើងរំពឹងទុកមុន អំពីលទ្ធផលមុនចាប់ផ្តើមធ្វើគោលដៅទេនោះ យើងពិតជាមិនបានផ្តោតអារម្មណ៍លើដំណើរការការងារទេ។
២. ការគិតអវិជ្ជមានដាក់ខ្លួនឯង៖ តើអ្នកធ្លាប់ឭសំឡេងពីខាងក្នុងប្រាប់ខ្លួនឯង ជានិច្ចថាយើងមិនពូកែគ្រប់គ្រាន់ ឆ្លាតគ្រប់គ្រាន់ ឬមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីសម្រេចគោលដៅមួយនោះទេ។
ខណៈនេះគឺជាទម្លាប់នៃការគិតអវិជ្ជមានលើខ្លួនឯង វាជាឃាតករសម្លាប់ទឹកចិត្តរបស់អ្នកហើយគំនិតនេះជាអ្នកមានអំណាចលើអ្នកជាងអ្វីៗទាំងអស់។ ដូច្នេះដើម្បីបោះចោលការគិតអវិជ្ជមានដាក់ខ្លួនឯង ចូលរំលឹកអំពីស្នាដៃ ជំនាញ និងសមត្ថភាពពិសេសរបស់ខ្លួនឯងជារឿយៗ ទើបអ្នកអាចដើរទៅមុខបន្តតាមគោលដៅ ដោយការជំរុញចិត្ត។
៣. គំនិតដែលមានភាពល្អឥតខ្ចោះ៖ យើងប្រាកដជាធ្លាប់ចំណាយពេលរាប់ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃដើម្បីធ្វើរឿងតូចបំផុតមួយឱ្យល្អឥតខ្ចោះតាមអ្វីដែលយើងចង់បាន។ ប៉ុន្តែការព្យាយាមធ្វើកិច្ចការងារ ល្អឥតខ្ចោះនេះគឺហត់នឿយ ព្រោះភាពល្អឥតខ្ចោះគឺជាដាវមុខពីរ។
ម្ខាងនៃភាពល្អឥតខ្ចោះវាអាចជំរុញឱ្យយើងផលិតការងារដែលមានគុណភាពខ្ពស់។ ឯម្ខាងទៀតវាអាចនាំឱ្យអស់កម្លាំង មានអារម្មណ៍មិនគ្រប់គ្រាន់ និងមិនចង់ចាប់ផ្តើមធ្វើកិច្ចការងារហើយពន្យារពេល ចាំនេះចាំនោះ។ ដូច្នេះដើម្បីសម្រេចគោលដៅរបស់អ្នកចូរបំភ្លេចចោលភាពល្អឥតខ្ចោះដែលជាតួអង្គកុហកអ្នក ហើយងាកមកចាប់ផ្តើមធ្វើកិច្ចការងារ ដោយចាប់ផ្តើមពីអ្វីដែលអ្នកកំពុងមានស្រាប់។
ពិតណាស់ជីវិតរបស់យើង គឺជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងជម្រើសនៃការគិតរបស់យើង។ ជួនកាលការជ្រើសរើសទាំងនោះ យើងធ្វើដោយដឹងខ្លួននិងដោយមិនដឹងខ្លួន ដែលវាបានបង្កើតជាទម្លាប់ ចូលមកកំណត់ជីវិតរបស់យើង។ ដូច្នេះចូរបោះចោលផ្នត់គំនិតអវិជ្ជមានចោលទាំងអស់ បើមិនដូច្នេះទេទោះយើងមានគោលដៅកំណត់រួចច្បាស់លាស់យ៉ាងណាក៏យើងគ្មានថ្ងៃសម្រេចបំណងឡើយ៕
អត្ថបទដោយ៖ ពីង ជូអេង
