ការប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍និយាយសន្ទនាជាមួយអ្នកដទៃអាចបង្ហាញអំពីបញ្ញានិងចរិតលក្ខណៈរបស់មនុស្ស។ យ៉ាងណាមិញខាងក្រោមនេះជាពាក្យសម្តីសាមញ្ញខ្លីៗតែមានអត្ថន័យចំនួន៥ឃ្លាដែលមនុស្សឆ្លាតឧស្សាហ៍ប្រើក្នុងការនិយាយជាមួយអ្នកដទៃ ដើម្បីបន្ទន់ចិត្តដៃគូសន្ទនា។
១. ខ្ញុំមិនដឹងទេ!៖ មនុស្សឆ្លាតយល់ថាមនុស្សយើងមិនអាចទៅរួចទេ ក្នុងការដឹងនិងចេះអ្វីៗទាំងអស់។ ដូច្នេះពួកគេតែងតែប្រើឃ្លា “ខ្ញុំមិនដឹងទេ” ដើម្បីឱ្យអ្នកដទៃមានឱកាសបញ្ចេញសមត្ថភាពឬមតិយោបល់ផ្ទាល់ខ្លួន ព្រោះការធ្វើបែបនេះនឹងធ្វើឱ្យដៃគូសន្ទនាម្ខាងទៀតមានអារម្មណ៍រីករាយក្នុងការនិយាយជាមួយពួកគេ ម្យ៉ាងទៀតការនិយាយបែបនេះក៏បង្ហាញថាពួកគេជាមនុស្សដាក់ខ្លួនរៀនសូត្រផងដែរ។
២. ហេតុអ្វីក៏ដូច្នេះ?៖ ជាសំណួរដែលមនុស្សឆ្លាតមិនខ្លាចនឹងសួរ ពួកគេយល់ថាការនិយាយពាក្យ “ហេតុអ្វី” គឺជាគន្លឹះក្នុងការទទួលបានចំណេះដឹង និងការយល់ដឹងអំពីរឿងណាមួយឱ្យកាន់តែស៊ីជម្រៅ។ ទន្ទឹមនឹងនេះការប្រើសំណួរបែបនេះនៅក្នុងការសន្ទនាគឺជាការបង្ហាញទៅកាន់អ្នកដទៃអំពីការស្រេកឃ្លានចំណេះដឹងរបស់ពួកគេ ហើយវាក៏ជាឱកាសដើម្បីឱ្យភាគីសន្ទនាម្ខាងទៀតបញ្ចេញចំណេះដឹងផងដែរ ដូច្នេះអ្នកដទៃនឹងកាន់តែពេញចិត្តក្នុងការនិយាយជាមួយគេផងដែរ។
៣. ខ្ញុំយល់!៖ មនុស្សឆ្លាតនឹងប្រើពាក្យថា “ខ្ញុំយល់” ដើម្បីបន្ទន់ចិត្តអ្នកដទៃ ពីព្រោះការប្រើសម្តីនេះគឺជាការបង្ហាញភាពវៃឆ្លាតខាងអារម្មណ៍ថាគេកំពុងយល់ចិត្តចំពោះស្ថានភាពរបស់ដៃគូសន្ទនា។ ជាពិសេសវាមិនមែនគ្រាន់តែជាការយល់អំពីពាក្យដែលអ្នកណាម្នាក់កំពុងនិយាយនោះទេ តែវាក៏ជាការយល់ពីអារម្មណ៍និងទស្សនៈរបស់ដៃគូសន្ទនាផងដែរ។
៤. ឱ្យខ្ញុំគិតអំពីវាមើលសិន!៖ ឃ្លាមួយទៀតដែលមនុស្សឆ្លាតតែងប្រើគឺ “ឱ្យខ្ញុំគិតអំពីវាមើលសិន” ដើម្បីអន្ទងចិត្តអ្នកដទៃ ព្រោះពួកគេយល់ពីតម្លៃនៃការចំណាយពេលដើម្បីដំណើរការព័ត៌មាន មុននឹងធ្វើការសម្រេចចិត្ត ឬបង្កើតមតិយោបល់។ ការប្រើពាក្យនេះនឹងអាចជួយបន្ទន់ចិត្តអ្នកដទៃ ឱ្យមើលឃើញអំពីការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់ពួកគេចំពោះការសម្រេចចិត្តប្រកបដោយភាពម៉ត់ចត់ផ្នែកបញ្ញារបស់ពួកគេផងដែរ។
៥. អរគុណ!៖ មនុស្សឆ្លាតយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការឱ្យតម្លៃអ្នកដទៃ ហើយការបង្ហាញការដឹងគុណនេះគឺជាសញ្ញាសម្គាល់ទាំងបញ្ញានិងអត្តចរិត។ ពួកគេយល់ថាការប្រើពាក្យ “អរគុណ” មិនត្រឹមតែទទួលស្គាល់ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជួយជំរុញទំនាក់ទំនងវិជ្ជមាន ការបង្កើនសុភមង្គល និងសុខុមាលភាពរបស់គេជាមួយដៃគូសន្ទនាផងដែរ។
ជាការពិតណាស់ដើម្បីប្រាស្រ័យទាក់ទងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ ជាមួយអ្នកដទៃដែលជាដៃគូសន្ទនា ការប្រើប្រាស់ពាក្យសម្តីតែមួយមុខមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ វាទាមទារឲ្យអ្នកចេះប្រើភាសាកាយវិការ ភាសាសកម្មភាពបន្ថែមទៀតទើបជាការប្រសើរ៕
អត្ថបទដោយ៖ ពីង ជូអេង
